Το βιβλίο αυτό αναφέρεται στη ληστρική δράση του περίφημου λήσταρχου Σαντά από το Πυρί της Θήβας και στην αδιαφορία και αδυναμία των καταδιωκτικών αρχών και των πολιτικών προϊσταμένων τους να καταδιώξουν τη ληστοσυμμορία του, γεγονός που έδωσε το έναυσμα στις εφημερίδες να ασκούν κριτική κατά της Κυβέρνησης Θεοτόκη, ανακήρυσσοντας τον λήσταρχο Σαντά ως τον «άνθρωπο της ημέρας», τον «βασιλίσκο των ορέων» και άλλα πολλά. Ένας χρονογράφος μάλιστα έγραψε: «Ὁ Σαντᾶς ἔγινε πλέον μῦθος. Δηλαδὴ δὲν ἔγινε τὸν ἔκαναν. Τὸν ἔκαμεν ἡ ἀδιαφορία καὶ ἡ τεμπελιά τῶν ἀρχῶν». Η δημοσίευση μιας ψευδούς είδησης βασισμένης σε χαλκευμένα τηλεγραφήματα από τη Λιβαδειά για τη σύλληψη του αστυνόμου της πόλης και του ανακριτή Λιβαδειάς, που είχαν εξέλθει για την καταδίωξη της ληστοσυμμορίας Σαντά και η δημοσίευση την επόμενη ημέρα μιας είδησης στην εφημερίδα «Θάρρος» της Καλαμάτας σύμφωνα με την οποία ο Σαντάς και η συμμορία του είχαν αιχμαλωτίσει τον πρωθυπουργό Θεοτόκη στην Αιδηψό, όπου έκανε τα μπάνια του, έδωσε την ευκαιρία στους χρονογράφους των εφημερίδων να διακωμωδήσουν την Κυβέρνηση Θεοτόκη. Τη σκυτάλη πήρε ο μετρ της σάτιρας Γεώργιος Σουρής και αφιέρωσε δύο μακροσκελή ποιήματά του για τον λήσταρχο, διακωμωδώντας συγχρόνως τον πρωθυπουργό Θεοτόκη και τους αρμόδιους για την καταδίωξη της ληστείας υπουργούς. Τα ποιήματά του αυτά που δημοσιεύτηκαν στην εφημερίδα του «Ρωμηός» και έχουν καταχωρηθεί στο βιβλίο, έχουν τους τίτλους «Ὁ ληστὴς Σαντᾶς ὁ πάνυ τὸν Θεοτόκη πιάνει» και «Μεγάλος θρῆνος ἀντηχεῖ για τὸν Σαντᾶ τὸν δυστυχῆ».