Εξ όσων γνωρίζω, η παρούσα διδακτορική διατριβή είναι η πρώτη που εκπονείται με θέμα τις "Δοκιμές", συλλογή κριτικών και δοκιμιοειδών κειμένων, του διεθνούς φήμης έλληνα ποιητή Γιώργου Σεφέρη (Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας 1963). Ταυτόχρονα είναι μια συμβολή στη μελέτη του δοκιμίου ως λογοτεχνικού είδους. Για τρεις κυρίως λόγους οι "Δοκιμές" του Σεφέρη αξίζει να αποτελέσουν αντικείμενο μελέτης. Πρώτα- πρώτα , διότι θα επιτύχουμε μια θέωρηση του έργου ενός μείζονος ποιητή από την ασυνήθη οπτική γωνία των κριτικών του κειμένων. Δεύτερον, γιατί ακριβώς ως τέτοια κείμενα γραμμένα από ένα μείζονα ποιητή, αποτελούν πολύτιμη μαρτυρία των αντιλήψεων του για ζητήματα που αφορούν στην ελληνική και σε άλλες ευρωπαϊκές λογοτεχνίες της περιόδου 1936-1971, κατά την οποία γράφονταν αυτά τα κείμενα. Τρίτον, διότι η ανάγκη να οριοθετήσουμε θεωρητικά την ειδολογική ταυτότητα αυτών των κειμένων θέτει μια πρόκληση στην αντίληψη που έχουμε για το δοκίμιο ως λογοτεχνικό είδος. [...] (Από την εισαγωγή του βιβλίου)