Στα πλαίσια μιας παγκοσμιοποιημένης οικονομίας, όπως η σημερινή, όπου οι οικονομικές μονάδες, είτε ως επιχειρήσεις που επιδιώκουν το κέρδος, είτε ως οργανισμοί που έχουν ως κύριο στόχο την αποδοτικότερη κάλυψη κοινωνικών αναγκών, οφείλουν χωρίς εξαίρεση, να σχεδιάζουν τους προς πραγματοποίηση στόχους, σε βραχυχρόνιο ή μαρκοχρόνιο ορίζοντα, να προγραμματίζουν τα μέσα και τους οικονομικούς πόρους που πρέπει να κινητοποιηθούν, καθώς και τις συγκεκριμένες ενέργειες, πράξεις και αποφάσεις για την υλοποίηση των στόχων του Σχεδίου και να προϋπολογίζουν κατ αξία τα μεγέθη της δράσεως τους. Χωρίς την κατάστρωση και τη λειτουργία ενός καλά μελετημένου Σχεδίου και προγράμματος δράσεως, οι επιχειρήσεις ή οι οργανισμοί ιδρύονται και λειτουργούν στηριζόμενοι στη διαίσθηση του ηγέτη τους, η οποία, οσοδήποτε ικανός κι αν είναι ο φορέας της, είναι αδύνατο να αποσυνδεθεί από τα χαρακτηριστικά της προφητείας και της τύχης. Πέραν δε αυτού τα προβλήματα που δημιουργούν η πολυπλοκότητα και το ευμετάβλητο τόσο του εξωτερικού όσο και του εσωτερικού περιβάλλοντος, μέσα στο οποίο αναπτύσσουν τη δραστηριότητα τους οι σημερινές επιχειρήσεις και οι οργανισμοί, είναι αδύνατο να αντιμετωπισθούν χωρίς τη συνδρομή εξειδικευμένων γνώσεων και εμπειριών πολλών προσώπων ή στελεχών, οι οποίες είναι απολύτως αδύνατο να συνυπάρξουν στο ίδιο πρόσωπο, ανεξάρτητα από το επίπεδο της επιστημονικής του κατάρτισης και εμπειρίας και το μέγεθος της ευφυίας του. Ο σχεδιασμός των προς πραγματοποίηση στόχων και ο προγραμματισμός της δράσεως, που οδηγεί στην υλοποίηση των στόχων, είναι όχι μόνον χρήσιμοι αλλά και κοινωνικά υποχρεωτικός για κάθε επιχείρηση ή οργανισμό, δεδομένου ότι όλες οι αναπτυσσόμενες δραστηριότητες χρησιμοποιούν σήμερα σε μικρό ή μεγάλο βαθμό κοινωνικούς πόρους, τους οποίους δεν επιτρέπεται να τους θέτουν σε κίνδυνο ή να τους κατασπαταλούν. Ανάμεσα στους πόρους αυτούς περιλαμβάνονται: Οι εργαζόμενοι, οι πελάτες και οι προμηθευτές, οι μέτοχοι ή οι τράπεζες ως δανειστές και τα δημόσια ή κοινής χρήσεως μέσα. [...] (από τον πρόλογο του συγγραφέα)