Μια γαζέλα τοσηδά ξεστράτισε Στου χωρού μας τα λημέρια παραστράτισε Μια μικρή αγαπητικιά χώρισε απτον καλό της Μ αναφιλητά πικρά μέρα νύχτα κλαίει. Δική μου να την κάνω θέλησα, μα δεν μπόρεσα Να την πιάσω πάσχισα, μα δεν το κατόρθωσα Στ αλάνικο μπουλούκι μας τη μπεμπέκα ετούτη Να τηνε τυλίξω θλιβερά ξαστόχησα. Τι μαργιόλα, Θε μου, τι τσακίστρα Απ τα κορφολέμονά σου που λιμπίστηκα Γιατρικό σκαρφίσου, αχ, βρε μαυρομάτα Την πληγή στα στήθια μου κόπιασε να γιάνεις.