Στην πραγματεία αυτή ο αναγνώστης θα έρθει σε επαφή με το στοχασμό του ?γγλου φιλόσοφου J. Glanvill στη διαμόρφωση του κλίματος της Νέας Επιστήμης στην αφετηρία του διαφωτισμού, αποτυπώνοντας παράλληλα την περιρρέουσα ατμόσφαιρα της εποχής. Ο G. θιασώτης της Φυσικής Φιλοσοφίας και υπέρμαχος της απαλλαγής της επιστήμης από κάθε μορφής δογματισμό και αποκρυφισμό, υποστηρίζει πως η βακώνεια επαγωγική μέθοδος, το πείραμα και η παρατήρηση με τη χρήση των μαθηματικών είναι τα μέσα που θα υλοποιήσουν τη γνωστική αισιοδοξία και τον επιστημονικό ωφελιμισμό. Έχοντας αφομοιώσει κριτικά τις θεωρίες των συγχρόνων του, μας επιτρέπει να κατανοήσουμε τις επιστημολογικές τριβές που οδήγησαν στη Νέα Επιστήμη, καθώς και την καταλυτική συμβολή της αρχαίας ελληνικής φιλοσοφίας σ αυτό. Αντικείμενο της Επιστήμης είναι η προσεγγιστική μελέτη των φαινομένων, που ερμηνεύονται με τη χρήση της ατομικής θεωρίας, ενώ η φιλοσοφία συνυπάρχει με την επιστήμη, οδηγώντας την στο κυνήγι της γνώσης. Έτσι, το βιβλίο αυτό είναι ταυτόχρονα μια Ιστορία και Φιλοσοφία της Επιστήμης, συνεξεταζόμενες στο πλαίσιο της γνωσιολογικής θεωρίας του J.G., που αποδεικνύεται ότι είναι μια εκδοχή του Σκεπτικισμού.