Ξημερώνει. Ο ήλιος φωτίζει την Πορτοσέρα, πόλη φανταστική που συνδυάζει τα χαρακτηριστικά μεγάλων πόλεων της Μεσογείου. Είναι και Βαρκελώνη και Μασσαλία και Νάπολι. Αλλά και πόλη πραγματική: τα πρόσωπα και οι καταστάσεις θυμίζουν ανησυχητικά τη δική μας καθημερινότητα. Η πολυκατοικία της οδού Λιμεναρχείου 24 κρατά τους ενοίκους της πιασμένους σε ένα αόρατο δίχτυ. Κλεισμένοι ο καθένας στον μικρόκοσμό του δεν υποπτεύονται τις αλλαγές που θα φέρει στη ζωή τους ο σιωπηλός και μοναχικός γείτονάς τους, αυτός που παρακολουθεί τη ζωή από απόσταση, πίσω από το παράθυρο του τρίτου ορόφου. Εργάτες, μετανάστες, δημόσιοι υπάλληλοι, νεαρά ζευγάρια και συνταξιούχοι, ένας κλειδαράς και μια τραγουδίστρια της όπερας είναι ανάμεσα στα πρόσωπα που διασταυρώνονται. Ο Jean-Francois Dauven διασώζει τα λόγια και τις σιωπές τους, τα βλέμματα και τις χειρονομίες τους, χαμηλόφωνα, σχεδόν ψιθυριστά. Η ζωή συνεχίζεται. Οι άνθρωποι προσαρμόζονται. Εδώ δεν υπάρχει δράμα. Ή μήπως όχι; Ο συγγραφέας, με λιτή αφήγηση, αντιμετωπίζοντας με τρυφερότητα τους χαρακτήρες του, θέτει ερωτήματα για τον σύγχρονο τρόπο ζωής, αναδεικνύοντας τις επιφανειακές σχέσεις, την παθητικότητα, την ιδιοτέλεια, αλλά και την αξιοπρέπεια και την καλοσύνη, που δεν χάνονται πάντα στη μιζέρια της συναλλαγής. Α. Κ.