Τα ερωτήματα που σχετίζονται με τον τάφο του Μ. Αλεξάνδρου αφορούν στη θέση του, τον τύπο του και τον χρόνο που καταστράφηκε ή περιέπεσε σε λήθη. Συγκρίνοντας σχετικά κείμενα ορισμένων αρχαίων συγγραφέων (Στράβωνα, Καίσαρα, Ζηνοβίου, Αχιλλέα Τατίου, αλλά και αποσπάσματα από τον Πολύβιο, που δεν έχουν αξιοποιηθεί), συμπεραίνουμε ότι ο τάφος είναι πιθανότερο να βρισκόταν κοντά στο σημείο, όπου ενώνονταν οι δύο πλατείες οδοί της Αλεξάνδρειας, το μετέπειτα Τετράπυλο, και όχι κοντά στη θάλασσα ή στα τζαμιά Nabi Daniel και Attarin, ούτε στον λεγόμενο Αλαβάστρινο τάφο, στο Λατινικό κοιμητήριο. Ήταν υπόγειος τάφος και όχι μαυσωλείο, όπως της Κλεοπάτρας. Ο τάφος δεν καταστράφηκε κατά την περίοδο από τον 3ο ως τον 5ο μ.Χ. αιώνα από πολέμους, φυσικές καταστροφές ή τους χριστιανούς, οι οποίοι πράγματι θεωρούσαν τη λατρεία προς το πρόσωπο του Αλεξάνδρου ανταγωνιστική. Αντίθετα, οι χριστιανοί, ως «κτίστη» της πόλης και σεβαστό πρόσωπο για όλους, μετέβαλαν τον Αλέξανδρο σε μονοθεϊστή, ακολουθώντας τους Εβραίους και ακολουθούμενοι από το Ισλάμ, όπου θεωρείται προφήτης. Έτσι λαμβάνοντας υπόψη χριστιανικές, ισλαμικές και νεότερες πηγές, θεωρούμε ότι η θέση του τάφου, που κατασκεύασε ο Πτολεμαίος κοντά στο Τετράπυλο, ήταν γνωστή ως τον 10ο και πιθανότατα ως τον 15ο αιώνα, ύστερα από τον οποίο λησμονήθηκε, με την παράδοση να τον τοποθετεί στο εξής στα τζαμιά Nabi Daniel και Attarin.