Στο βιβλίο αυτό ο συγγραφέας αφηγείται την ιστορία της ζωής του Σαΐντ. Ο Σαΐντ είναι 29 χρονών και ζει στο στρατόπεδο προσφύγων της Τζενίν. Όταν ήταν 8 χρονών, εβραίοι έποικοι εκδίωξαν τους γονείς του απ τη γη που τους ανήκε και καλλιεργούσαν. Αυτό συνέβη το 1981. Από τότε η οικογένειά του ζει στο στρατόπεδο προσφύγων. Μια μέρα οι ισραηλινοί στρατιώτες συνέλαβαν τον πατέρα του και τον κακοποίησαν σχεδόν μέχρι θανάτου. Μετά ξέσπασε η πρώτη Ιντιφάντα, που διήρκεσε από το 1987 έως το 1993. Ο Σαΐντ ήταν τότε 15 χρονών και μαζί με τους συνομηλίκους του πετούσε με σφεντόνες πέτρες εναντίον των στρατιωτών. Όταν ήταν 16 χρονών, η μητέρα του σκοτώθηκε από ισραηλινά πυρά. Λίγο αργότερα μπήκε ο ίδιος στη φυλακή για 4 χρόνια. Μετά την αποφυλάκισή του δυσκολεύτηκε πολύ να προσαρμοστεί στη νέα πραγματικότητα. Όταν άρχισε η Ιντιφάντα του Αλ Άξα,το Σεπτέμβριο του 2000, οι μαζικές επιθέσεις αυτοκτονίας αυξήθηκαν. Ακόμη και ο Σαΐντ απέκτησε όπλο. Ο θάνατος μοιάζει να είναι η μοναδική ελπίδα για μια καλύτερη ζωή. Τα τελευταία τριάντα χρόνια της ρήξης Ισραηλινών-Παλαιστινίων συνδέονται άμεσα με την ιστορία του Σαΐντ. Είναι ξεκάθαρη η σχέση των δύο: τα γεγονότα συνεργούν αποφασιστικά στη διαμόρφωση της ζωής του Σαΐντ, αλλά και η συνεχιζόμενη κλιμάκωση της έντασης διαιωνίζεται μέσα από ανάλογες εμπειρίες. Μέχρι στιγμής έχουν προκληθεί πάνω από 550 θάνατοι από παλαιστινιακές επιθέσεις αυτοκτονίας. Για να κλείσει ο κύκλος της βίας, θα πρέπει πρώτα να κατανοήσουμε τι προκαλεί τη βία.