Με πόνο ψυχής, αλλά και με δίκαιη οργή, διάβασα τον δεύτερο τόμο της "Τριλογίας" της Άμυ Μιμς-Σιλβερίδη, με τίτλο "Ο θησαυρός της Χέλεν Σάλλιβαν". Στο επίκεντρο βρίσκουμε την τραγική περίπτωση του μεγαλόπνοου βιβλίου που η Σάλλιβαν συνέγραψε επί χρόνια - αρχίζοντάς το στην εποχή του Ισπανικού Εμφυλίου Πολέμου και τελειώνοντας το στη δεκαετία του Μακαρθισμού. Για μας τους Έλληνες, αυτό το βιβλίο (που δυστυχώς, δεν είδε ακόμη το φως της ημέρας) έχει ιδιαίτερη σημασία, επειδή αν διαβάσουμε προσεχτικά την παλαιότερη ιστορία της αέναης αντίστασης του ισπανικού λαού, θα μπορέσουμε ίσως να ξυπνήσουμε από τον σημερινό μας λήθαργο και να ξαναβρούμε τον δικό μας αντιστασιακό εαυτό. [...] (Δανάη Στρατηγοπούλου, από το προοίμιο)