Ο Κορολιένκο διακρίθηκε για τη ζωηρή και πιστή αποτύπωση του ψυχικού βίου των ρωσικών και ξένων μαζών στη Ρωσία και των ηθών και των εθίμων τους, του κακότυχου βίου των απόκληρων της ζωής, που είναι ένοχοι ή πάσχουν άδικα. Η περιγραφή της πλούσιας ρωσικής φύσης είναι κι αυτή ζωηρή και πιστή. Στον "Τυφλό μουσικό" ο Κορολιένκο μελετά τη μουσική ωρίμανση ενός εκ γενετής τυφλού, που προέρχεται από πλούσια οικογένεια. Ο τυφλός Πετράκης, ακολουθώντας μιαν ανορθόδοξη πορεία, μετά από τη μαθητεία του κοντά σε μια παρέα περιπλανώμενων τυφλών ζητιάνων μουσικών, κατορθώνει να κατανοήσει τα βάθη της ανθρώπινης ψυχής και να τα εκφράσει με θαυμαστή πληρότητα και ζωντάνια με τη μουσική του.