Αν αληθεύει ότι ο τρόπος με τον οποίο κατανοεί και ερμηνεύει κανείς τον εαυτό του επηρεάζει τον τρόπο με τον οποίο κατανοεί και ερμηνεύει τον κόσμο γύρω του, τότε νόμιμα δημιουργείται η υποψία ότι πολλές φορές ο Μπρόχ, αναπλάθοντας το λογοτεχνικό ταξίδι του Χόφμανσταλ, διηγείται κατ ουσίαν τη δική του λογοτεχνική εμπειρία. Πραγματικά, μια σειρά από βασικά θέματα και σταθερά επανερχόμενα μοτίβα τα οποία ο Μπρόχ αποδίδει στον Χόφμανσταλ, όπως η υπνοβασία και το «όνειρο μέσα στο όνειρο», η αγωνία για τη διαμόρφωση ενός προσωπικού ύφους μέσα στην υφολογική αναρχία και ελευθεριότητα του 19ου αιώνα, ο τρόμος μπροστά στην απουσία ενός κεντρικού και ενιαίου συστήματος αξιών, η αποστροφή του αισθητισμού προκαλούν το ερώτημα αν αποτελούν αντικειμενικά και αυθύπαρκτα χαρακτηριστικά του βίου και του έργου του Χόφμανσταλ ή συνιστούν ένα είδος προβολής των προβληματισμών του Μπρόχ πάνω στη ζωή και στο έργο εκείνου.