Κατά τα τελευταία χρόνια εμφανίζονται συχνά διάφοροι γραφικοί τύποι που καπηλεύονται τους αρχαίους θεούς. Κάποιοι αρχαιολάτρες με χλαμύδα, αλλά εσωτερικώς σύγχρονα εσώρουχα, συγκεντρώνονται στα ερείπια κάποιων αρχαίων ναών και αναπέμπουν δεήσεις προς τις ολύμπιες θεότητες. Τις αναπέμπουν βέβαια με κάποια προφορά που δεν έχει καμία σχέση με τον μελωδικό τρόπο εκφοράς της κλασικής αρχαίας ελληνικής γλώσσας. Ο Δίας από τον Όλυμπο παρακολουθεί το σύγχρονο αυτό μασκαριλίκι, με την ίδια απογοήτευση που παρακολουθούσε τις ιεροτελεστίες των αρχαίων προγόνων μας. Ο Δίας ήταν πάντα ένας θεός που δεν κατάφερνε να επιβληθεί. Πολύ πριν εγκατασταθεί ο Δίας στον Όλυμπο, πριν ακόμα οι κάτοικοι του Αιγαίου αποκτήσουν το όνομα Έλληνες, εμφανίστηκαν κοινωνίες με σύνθετη οργάνωση. Αυτό συνέβη σε περιοχές μικρών βροχοπτώσεων, στις ευρείες πεδιάδες απορροής μεγάλων ποταμών. Στις περιοχές αυτές η απόδοση του εδάφους δεν ήταν εξασφαλισμένη από την βροχή. Τέτοιες περιοχές δεν μπορούν να θρέψουν πολλούς ανθρώπους ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο εδάφους. Τα ποτάμια όμως επιτρέπουν στους ανθρώπους συστηματική γεωργία που μπορεί να θρέψει περισσότερους κατοίκους. [...]