Η μελέτη της τοπικής ιστορίας φωτίζει είτε άγνωστες πτυχές είτε πλευρές που δεν έχουν επαρκώς ερευνηθεί. Αναδεικνύει πρόσωπα και καταστάσεις που συνήθως αγνοούμε ή ελάχιστα γνωρίζουμε. Τέλος, αξιολογεί σε πιο ρεαλιστική βάση τη σπουδαιότητα του τοπικού που, όχι σπάνια, χάνεται και υποτιμάται σε σύγκριση με άλλες συσσωματώσεις (περιφερειακό, εθνικό, διεθνές κ.λπ.). Στο σύγγραμμα αυτό ασχολούμαστε με το εξεγερσιακό κίνημα που είχε αναπτυχθεί στα τέλη του 19ου αιώνα στη βορειοδυτική Πελοπόννησο, και συγκεκριμένα στις πόλεις της Πάτρας και του Πύργου. Στην περιοχή, ήδη από τη δεκαετία του 1870, είχαν δημιουργηθεί ομάδες και σύλλογοι σοσιαλιστικής και όχι μόνο κατεύθυνσης που ανταποκρίθηκαν στο αίτημα των καιρών για συνεργασία και αλληλοβοήθεια για την αντιμετώπιση -αλλά και την ανατροπή- της καθεστηκυίας τάξης πραγμάτων. Αποτέλεσαν τα ηχηρά προανακρούσματα πολιτικής και ιδεολογικής έκφρασης του σοσιαλιστικού κινήματος. Αποτυπώνονται ακόμη οι κινήσεις των διαφόρων ομάδων, δίχως να μειώνεται η σημασία των πρωταγωνιστών, που δραστηριοποιήθηκαν εκείνη την περίοδο, καθώς επίσης και οι αντιδράσεις του κράτους και των βραχιόνων του απέναντι σε αυτό το έντονο κλίμα διαμαρτυρίας και αμφισβήτησης.