Χωρίς αμφιβολία, οι διαφορές που αφορούν διατροφή και επιμέλεια τέκνων αποτελούν μία από τις πιο συχνά εμφανιζόμενες μορφές δικών στην δικαστική πρακτική, τόσο σε επίπεδο τακτικών αγωγών, όσο και αιτήσεων ασφαλιστικών μέτρων. Το ελληνικό Δίκαιο χαρακτηρίζεται από μία ιδιαίτερη πολυπλοκότητα όσον αφορά τις ουσιαστικές διατάξεις και σε αυτές πρέπει οπωσδήποτε να λαμβάνονται υπόψη και οι σημαντικότατες Διεθνείς Συμβάσεις που πραγματεύονται τα ζητήματα αυτά, όπως και οι Κανονισμοί της EE, που αποτελούν ισχύον Δίκαιο της Ελλάδας, και δη αυξημένης ισχύος. Η παρούσα συγγραφή στοχεύει να φανεί χρήσιμη στους εφαρμοστές του Δικαίου, δικαστές και δικηγόρους, συγκεντρώνοντας πρόσφατη νομολογία αλλά και ερμηνευτικές απόπειρες για τα ζητήματα των διατροφών και της επιμέλειας τέκνων, με στόχο να αποτελέσει χρήσιμο πρακτικό βοήθημα. Σαφώς το αντικείμενο αυτό χαρακτηρίζεται από ιδιαίτερη κοινωνική σημασία, και εύλογα ο νομοθέτης προβαίνει συχνά σε βελτιώσεις των τεθεισών διατάξεων, με σκοπό προφανώς να καταδείξει το κοινωνικό του πρόσωπο, όχι πάντοτε ομολογουμένως με επιτυχία, θύμα και αυτός των προβληματικών υποδομών της πατρίδας μας στον τομέα της κοινωνικής πολιτικής. Δεν είναι τυχαίο ότι τα ζητήματα αυτά αντιμετωπίζονται και σε διακρατικό επίπεδο από Διεθνείς Συμβάσεις και Κανονισμούς της EE, κάτι που αποδεικνύει ότι ο διάλογος σε ευρωπαϊκό αλλά και παγκόσμιο επίπεδο γύρω από τα ζητήματα αυτά, είναι πάντα επίκαιρος. [...] (από τον πρόλογο του βιβλίου)