"....

"....

"1964....

Μια σειρά διηγήματα με εικόνες μνήμης χθεσινές, σημερινές....

Ουτοπίες όπως οι ρήσεις του τύπου, "ο κόσμος καλέ είναι καλός, να παλέψετε να τον κάνουμε καλύτερο"....

....

Τότες μαδάμε πως αν δεν υπερασπιστούμε τ αμπέλι θα μας κλέψουν τον καρπό, αν δεν προστατέψουμε τη γνώση θα μας γεμίσουν σκύβαλα, αν δεν αποκρούσουμε τον εισβολέα, όχι μονάχα στα δικά μας δικαιώματα μα και στου διπλανού κι εκείνου που λείπει και τ αλλουνού που πάσχει, τότε πάει το υψόμετρο, πάει τ αμπέλι....

Λένε πως η φαντασία μας όσο πλούσια και να ναι δε φτάνει τ απίστευτα της πραγματικότητας, λένε πως μπρος στα πάθη μας υποχωρούν άναυδα τα λοιπά ζώα του πλανήτη, πως ακόμα και σήμερα παρ όλες τις προσπάθειες να κατασπαράξουμε κάποιοι τα έχει των άλλων, εκτός από κείνα τον ταλαιπωρημένου πλανήτη μας, επέρχεται η ισορροπία που αργά ή γρήγορα φέρνει η φύση για τον εαυτό της και ο αγώνας του αδικούμενου....

Στη μέση της σύγκρουσης στη Ζητούνι βρίσκεται η εκτελεστική εξουσία γενικώς, εισβάλλει όμως σταδιακά και η δικαιοσύνη μιας χώρας, που λικνίζεται (η χώρα) σε θυμιάματα από επιλεγμένες κατά το δοκούν σελίδες της μυθολογίας και της ιστορικής περιόδου, αυτοθαυμαζόμενη και αυτοπροσδιοριζόμενη όχι μόνον ως φύλακας αλλά πηγή εισέτι λαλέουσα, και μήτρα των τεχνών, και επιστημών κάθε είδους και φάσματος, παράλληλα με το γνωστό μας πλέον πλήθος όσων ασελγούν επί πάντων νομοτύπως ή παρανόμως ανενδοίαστα και ατιμώρητοι....

Με την έκδοση αυτή ο συγγραφέας συνεχίζει (μετά τους "Φρουρούς της συκαμινιάς", του 2011) να βγάζει στην επιφάνεια μνήμες απλών ανθρώπων φερμένες απ’ τον μεγάλο πόλεμο μέχρι και σήμερα....