Ο Χένρι Τζέιμς πλέκει τον δραματουργικό του ιστό στο απόλυτα υποκειμενικό. Ο άνθρωπος με το είναι και το φαίνεσθαι. Ο άνθρωπος με το Θεό και το δαίμονα. Ο άνθρωπος ενήλικας και παιδί. Αθώος και ένοχος. Νεκρός και ζωντανός. Παρελθόν και παρόν του εαυτού του. Ο ένας και μοναδικός άνθρωπος. Ο ίδιος και η σκιά του. Το φάντασμά του. Η γκουβερνάντα. Η αφηγήτρια. Ακροβατεί στο μαύρο και το λευκό του προσωπικού της σύμπαντος σε έναν άξονα: Να βρει το αυτονόητο. Να βρει τον εαυτό της. Ποια είναι. Ποια είναι;...