Σαγηνευτής γυναικών, γεννημένος από το δέντρο σμύρνας, νέος άντρας με το σπέρμα του πλουσιοπάροχο, ο Άδωνης, από την υπερβολή στην ερωτική δεξιότητα, είναι καταδικασμένος στην ανικανότητα. Από τα θεϊκά μυρωδικά καταλήγει στο μαρούλι, φυτό αντιαφροδισιακό, ψυχρό και υγρό, που αποτελεί τροφή των νεκρών. Οι περίφημοι "κήποι του Άδωνη" δεν συνιστούν μια λατρεία της γονιμότητας της γης? είναι καλλιέργειες δίχως καρπούς, στείρες. Γυναίκες αφιερωμένες στην ερωτική απόλαυση τους μεταφέρουν στις στέγες, όπου η λάμψη του πιο δυνατού καλοκαιρινού ήλιου και η επίδραση του Σείριου, τις μέρες των "κυνικών καυμάτων", κάνουν τα φυτά τους να μεγαλώνουν απότομα μέσα σε λίγες μέρες. Ο ίδιος όμως αυτός, καυτός ήλιος δεν τους επιτρέπει να εξελιχθούν και να δώσουν καρπούς, καίγονται επιτόπου. "Στην πραγματικότητα" λέει ο J-P. Vernant στην εισαγωγή του "βρισκόμαστε για άλλη μια φορά στη χώρα του παραμυθιού, αλλά με την παιδική ευχαρίστηση στο άκουσμά του συνδυάζεται τώρα η σοφή ανάγνωση ενός κώδικα, ή, καλύτερα, ποικίλων κωδίκων εγκιβωτισμένων οι μεν στου δε, που μας δίνουν τα κλειδιά ενός ολόκληρου πνευματικού κόσμου, διαφορετικού από το δικό μας, δύσκολου στην πρόσβαση, που ξενίζει ακόμα και σε ορισμένες οικείες εκδηλώσεις του, σαν μέσα από φανταστικές ιστορίες και θαυμαστές διηγήσεις να είχαν οι Έλληνες οργανώσει με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο το αλφάβητο που χρησιμοποίησαν προκειμένου να συλλαβίσουν τον κόσμο με τρόπο καθαρά δικό τους, και που ο Detienne μας βοηθά να αποκρυπτογραφήσουμε".