Η παγκοσμιοποίηση δεν ανατρέπει μόνο την οικονομική τάξη αλλά και τις κοινωνικές σχέσεις. Κλονίζει ή ενισχύει τις παλαιές ιεραρχίες, παράγει νέους ταξικούς διαχωρισμούς, παρέχει νέες δυνατότητες κοινωνικής κινητικότητας. Η προσέγγιση της παγκοσμιοποίησης με όρους κοινωνικής διαστρωμάτωσης επιτρέπει τη ρήξη με την άκρως ομογενοποιητική οπτική της οικουμενικότητας και κομίζει νέες προοπτικές στην ανάλυση των κοινωνικών δομών. Πώς διαμορφώνονται ιστορικά ανισότιμες κοινωνικές σχέσεις στον παγκόσμιο χώρο; Παρακολουθούμε την ανασύνθεση εθνικών αστικών τάξεων ως αποτέλεσμα του ανοίγματος των συνόρων; Μπορούμε να μιλάμε για ανάδυση μιας διεθνούς κυρίαρχης τάξης; Οι λαϊκές τάξεις ανάγονται σε μια σχέση μη κατοχής και στέρησης δυνατοτήτων απέναντι σε αυτή τη διαδικασία; Η μετανάστευση μπορεί να προκαλέσει την «κάτωθεν» παγκοσμιοποίηση; Γιατί οι μεσαίες τάξεις είναι αυτές που αγωνίζονται περισσότερο για τα διεθνή ζητήματα; Τι απέγινε ο διεθνισμός του εργατικού κινήματος;