Τον Απρίλιο του 2013, σε μία ανασκαφή που έγινε στον Κρότωνα της Κάτω Ιταλίας, μία ομάδα Αμερικανών αρχαιολόγων και άλλων επιστημόνων, είχε ανακαλύψει την αρχαία πυθαγόρεια σχολή. Στα δύο πρώτα υπόγεια επίπεδα της ανασκαφής, η ανασκαφική ομάδα είχε ανακαλύψει κάποια περίεργα γλυπτά, που ήταν γεμάτα με κωδικοποιημένες παραστάσεις με μυστηριώδεις συνδυασμούς διαφόρων γραμμάτων του αρχαίου ελληνικού αλφαβήτου. Στην δύσκολη προσπάθειά τους να τους αποκωδικοποιήσουν, οι επιστήμονες της αποστολής, κάλεσαν έναν Έλληνα μαθηματικό, που θεωρούσαν ότι είχε την δυνατότητα να αποκωδικοποιήσει όλους αυτούς τους αρχαίους γρίφους. Τέσσερα χρόνια μετά, ο επικεφαλής αυτής της επιστημονικής ομάδας, ένας αρκετά μυστηριώδης Αμερικανός μεγιστάνας, καλεί για δεύτερη φορά τον Έλληνα μαθηματικό στον Κρότωνα και του ζητά να προσπαθήσει να ανοίξει τις θύρες των πέντε χρυσών κανονικών στερεών που βρέθηκαν στο τρίτο υπόγειο επίπεδο της πυθαγόρειας σχολής. Μέσα στα πέντε χρυσά στερεά, κρύβονται για αρκετούς αιώνες αρχαία μυστικά υψίστης σημασίας. Έτσι, αρχίζει μία υπερπροσπάθεια για την αποκωδικοποίηση των τελευταίων κωδικοποιημένων επιγραφών, με στόχο να κατασκευαστεί μία συσκευή, που θα αποδείξει ότι η τετράκτυς δεν είναι απλώς μία έννοια λατρείας για τους πυθαγορείους, αλλά και ένα υπέρτατο αρχαίο τεχνολογικό μυστικό.