Οι "Λησταί στα πρόθυρα των Αθηνών" είναι ένα άρτιο υφολογικά και αφηγηματικά έργο. Η δράση του είναι συνεχής, η πλοκή κάνει τον αναγνώστη να το διαβάζει απνευστί, η ατμόσφαιρά του είναι αποδομένη με τον πιο πειστικό, λογοτεχνικά, τρόπο. Ένα λογοτεχνικό κόσμημα. Τα μηνύματά του είναι αρκετά σαφή. Η αμφισβήτησή του Μ. Καραγάτση προς τις πολιτικές δυνάμεις μεταφράζει τις απόψεις του για το κράτος και τους πολιτικούς της δημοκρατίας, τους οποίους υπαινίσσεται αδύνατους και επιρρεπείς στην μικροπολιτική. Αποδίδοντας τη ληστεία στην έλλειψη δυνατού κράτους, και μάλιστα δυνατής χωροφυλακής, μετατρέπει το αφήγημά του περισσότερο σ ένα δοκίμιο πολιτικής κριτικής και λιγότερο σε ένα δοκίμιο ιστορικής ερμηνείας, όπως έκανε σε άλλα του έργα. Η τελική, μάλιστα, απόδοση της ευθύνης της υπόθεσης σε έναν Άγγλο υπήκοο λειτουργεί ανακουφιστικά για τον αναγνώστη, αλλά και επικρίνει ανοικτά την αδυναμία και την εξάρτηση του κράτους, εννοώντας τόσο το κράτος του 19ου αιώνα όσο και το κράτος του 1950. Ν. Ε. Καραπιδάκης