...

Τον ρώτησε ο παπάς «Ξέμεινες κι εσύ; Δε λειτούργησε η καρδιά σου; Δε σου είπε το όνομά σου; Ευλογημένος είσαι» Και πήρε από πάνω του το βάρος της απόδειξης Έβγαλε το μεγάλο βιβλίο με τους τίτλους και τα ονόματα «Διάλεξε κάτι που να σημαίνει oτιδήποτε, μα μιας και ελεύθερα διαλέγεις φρόντισε κάτι να σημαίνει, ορκίσου ότι αναμφίβολα θα το υπερασπιστείς Πως δεν θα ομολογήσεις ποτέ και σε κανέναν, ούτε σε εμένα, που το ξέρω, θα εξομολογηθείς Θα κόβεις το κεφάλι σου ότι είσαι μια για πάντα ο ιερός, αόρατος ελέφαντας» Κι έτσι βαπτίστηκε ο δούλος του εαυτού του δούλος σε κάτι εξαίρετο, μείζον, σημαντικό Βγήκε από την εκκλησία με αυτή τη σιγουριά του ήδη από την βάπτισή του, καλλιτεχνίστηκε επαρκώς με την επάρκεια της καρδιάς του ανάλογα αντιστρόφως ενώ κατά το ωραίο βαπτιστικό του, επίσης, μονιμοποιήθηκε Κάνοντας πάντα θόρυβο για να καλύψει το κενό έλεγε το όνομά του και άνοιγαν οι πόρτες κανείς δεν αμφισβήτησε τον τίτλο του από τότε δε ρώτησε ξανά πώς θα ’πρεπε να τον αποκαλεί γιατί επίσημα, μερίμνησε να έχει βαπτιστεί...