Το μυθιστόρημα "Οι μέρες μας, οι νύχτες μας" μπορεί να διαβαστεί με χίλιους τρόπους. Παρακαλώ, μη μείνετε στον τίτλο. Ο τίτλος είναι η αρχή μιας αρχής και αντικατοπτρίζει το πηγαινέλα της καρδιάς. Γίνεται νύχτα που δεν μας ανήκει απόλυτα, γίνεται μέρα που διαλύει τα όνειρα, γίνεται βλέμμα που κοιτάζει πέρα από τη ματιά, γίνεται απόγνωση που ελλοχεύει στις νύχτες της προσμονής. Το ταξίδι που μου προσφέρθηκε είχε και φως και σκοτάδι, και κράτησα την ανάσα μου με δυσκολία όταν οι μέρες μου συνάντησαν τις νύχτες τους, ξέροντας πια τις αυταπάτες που κρύβουν τέτοιες συναντήσεις. Αυτές διηγούμαι, όχι γιατί σημαίνουν για τους άλλους κάτι, αλλά γιατί φωτίζουν λαβυρίνθους που κάποιοι δεν θα επισκεφθούν ποτέ. Άλλωστε, στην ουσία ένας λαβύρινθος δεν παραδίδεται. Αφήνει όμως τα σημάδια του για να βιώσει ο καθένας, κατά το πώς μπορεί, το δικό του αδιέξοδο.