[...] Ένα σημαντικό μέρος των επών, στο οποίον ελάχιστη και πάντως συμπτωματική έμφαση και προσοχή έχει δοθεί, είναι οι περίφημες και μεγαλοφυείς παρομοιώσεις του Ομήρου, μία ουσιώδης παράμετρος του έντεχνου λόγου, που για πρώτη φορά διδάχθηκε από τον ίδιο και έκτοτε χρησιμοποιείται αφειδώς από όλους τους λογίους του κόσμου όλων των εποχών, αλλά και από όλους εμάς τους χρήστες του προφορικού λόγου, ανεξαρτήτως βαθμού παιδείας. Όπως δεν είναι δυνατόν να υπάρξει λόγος χωρίς αντίλογο, κατά τον ίδιο τρόπο δεν μπορεί να υπάρξει αφήγηση χωρίς παρομοίωση. [...] Ακολουθήθηκε κατά το δυνατόν μία αφηγηματική ροή περικοπών της Ιλιάδος και της Οδυσσείας, ώστε ο αναγνώστης του βιβλίου τούτου να διευκολυνθεί στην παρακολούθηση και ν αντιληφθεί την αξία των παρομοιώσεων, οι οποίες καταλαμβάνουν ένα σημαντικό μέρος των επών. [...] (από τον πρόλογο του βιβλίου)