Η Θεσσαλονίκη έως την απελευθέρωσή της το 1912 υπήρξε η σπουδαιότερη πόλη των Βαλκανίων και µία από τις δυο τρεις σηµαντικότερες της Οθωµανικής Αυτοκρατορίας. Η σηµασία της οφειλόταν στη γεωπολιτική της θέση και την οικονοµική της ισχύ, από τη στιγµή που είχε σχεδόν εξ ολοκλήρου τον έλεγχο του εξαγωγικού και εισαγωγικού εµπορίου των Βαλκανίων. Από τα τέλη του 17ου αιώνα οι Μεγάλες ∆υνάµεις της εποχής αναγνώρισαν αυτή τη σηµασία της και ίδρυσαν προξενεία, τα οποία µέχρι το τέλος του 19ου αιώνα έφθασαν τα 25· ένας εντυπωσιακός αριθµός, λίγο µικρότερος από τον αριθµό των πρεσβειών στην Κωνσταντινούπολη. Οι επικεφαλής πρόξενοι ή υποπρόξενοι που υπηρέτησαν στην πόλη στη διάρκεια των 225 ετών ήταν περίπου 300. Ο κύριος ρόλος τους έως τις αρχές του 19ου αιώνα ήταν η προώθηση του εµπορίου των κρατών τους. Στη συνέχεια, ο διπλωµατικός τους ρόλος αναβαθµίστηκε, καθώς οι πολιτικές ανακατατάξεις στην Ευρώπη αύξησαν την επιρροή τους στην παραπαίουσα Οθωµανική Αυτοκρατορία. Οι πρόξενοι µε τις οικογένειές τους επηρέασαν θετικά την κοινωνική και πολιτιστική ανάπτυξη της πόλης. Οι πληροφορίες στο βιβλίο αυτό προέρχονται κατά κύριο λόγο από την επικοινωνία µε τα Υπουργεία Εξωτερικών και τα κρατικά αρχεία των κρατών και κρατιδίων.