"Εκείνο το βράδυ, λοιπόν, κόσμος πολύς στριμώχνονταν στο χάνι και τα βλέμματα ήταν στραμμένα, εκτός από την Αλέλια που πάντα τα τράβαγε πάνω της, στον Όκκραλ, ένα ψηλό, σκοτεινό πραματευτή που μόλις το απόγευμα είχε φτάσει στην πόλη. Άντρες και γυναίκες, από την πόλη, τα χωριά αλλά και τα ξένα μέρη τον κοιτούσαν. Διερευνητικά. Ανήσυχα. Με προσμονή. Λόξα. Τα νέα που τους έφερε δεν τους χάιδεψαν τ αυτιά. Η άφιξη της βασιλοπούλας, θα καθυστερούσε". Μια ιστορία δίπλα στο τζάκι για ενήλικα παιδιά. Ώριμα, ίσως, αλλά όχι σιτεμένα τόσο ώστε να πάψουν να ονειρεύονται. Που όταν βλέπουν εφιάλτες, βάζουν μπρος τα δυο τους χέρια και σηκώνονται. Κι άμποτε κάποιος πόθος εκπληρωθεί θα ξαναβάλουν πλώρη, για άλλες "μέρες παράξενες, θαυμάσιες μέρες".