Όταν ο εθνικός οργανισμός έχει διαβρωθεί σχεδόν μέχρι το τελευταίο του κύτταρο....

Στο σχολείο -με την ευρύτερη έννοια του όρου: όλων των βαθμίδων-δεν διδάσκεται απλά η χθεσινή ιστορία του τόπου....

Ως παραγωγοί ιδεολογίας, τα κόμματα δημιουργούν κοινωνική ενέργεια· ως οργανωτικοί μηχανισμοί, την κατευθύνουν και την προσανατολίζουν ως θεσμοί της δημοκρατίας, εκφράζουν τη λαϊκή βούληση και κυριαρχία· ως φορείς μιας εσωτερικής λογικής τη σφετερίζονται και την ιδιοποιούνται....

Κατά τον ιδεολόγο Γ....

"Στο βιβλίο αυτό εντοπίζει κανείς ένα κριτικό ερευνητικό ενδιαφέρον, το οποίο υπερβαίνει σε μεγάλο βαθμό τις γνωστές γραμμικές αναλύσεις....

-...

-...

Πότε ένας έρωτας παύει να είναι προσωπική υπόθεση των εμπλεκόμενων και γίνεται παράγοντας του παγκόσμιου ιστορικού δράματος; Το παράφορο ερωτικό πάθος δύο γαλαζοαίματων μπορεί να εξαφανίσει από το χάρτη ένα ιστορικό κράτος, να καταλύσει ένα βασίλειο, να υποδουλώσει έναν μεγάλο λαό για πάνω από έναν αιώνα και να κληροδοτήσει στην Ευρώπη ολόκληρη μνήμες που την οδήγησαν επανειλημμένα στο αιματοκύλισμα; Στην Αγία Πετρούπολη του 18ου αιώνα, στα σαλόνια και τις κρεβατοκάμαρες των Ρομανώφ, στην Πολωνία του τελευταίου βασιλιά Στανισλάς Αύγουστου Πονιατόφσκυ -ενός από τους πολλούς εραστές της Μεγάλης Αικατερίνης που δεν μπόρεσαν ποτέ να την ξεπεράσουν-, στην Κριμαία, στο Παρίσι του Διαφωτισμού, στην Πελοπόννησο τις ημέρες του πρώτου ξεσηκωμού του γένους....

Αποτελεί αυθεντική έκφραση ή βίαιη ποδηγέτηση της λαϊκής κυριαρχίας το Δημοψήφισμα; Συμβάλλει στην υπέρβαση κρίσεων και την ανεύρεση πολιτικών λύσεων ή προσθέτει προβλήματα συχνά ανεπίλυτα; Ενδυναμώνει ή αποδυναμώνει το πολιτικό σύστημα; Και κυρίως: υπό ποιες προϋποθέσεις και σε ποιες συγκυρίες η άμεση αυτή λαϊκή έκφραση μπορεί να λειτουργεί λυτρωτικά ή, αντίθετα, να έχει καταστροφικές επιπτώσεις για το πολιτικό σύστημα και την κοινωνία; Αυτά είναι τα θέματα που προσεγγίζει, διερευνά και στα οποία προσπαθεί να δώσει απάντηση το βιβλίο αυτό του καθηγητή Θανάση Διαμαντόπουλου....

Είναι εύκολο να γίνει αποδεκτό ένα "θεσμικό μόσχευμα" χωρίς ρίζες στην κοινωνία υποδοχής; Ποιες προσαρμογές απαιτεί και ποια διλήμματα δημιουργεί η διαδικασία της "μεταμόσχευσης"; Ένα εκλογικό σύστημα που λειτουργεί επιτυχημένα επί χρόνια σε μια χώρα σαν τη Γερμανία μπορεί να αφομοιωθεί από μια διαφορετική κοινωνία, "διάσημη" για την ικανότητα της να ευτελίζει και να διαστρεβλώνει κάθε θεσμό; Εγγενή προβλήματα της δικής μας πολιτικής και κοινωνικής πραγματικότητας, όπως η διαφθορά, η διαπλοκή, το ρουσφέτι, η αναξιοκρατία, η κομματική άλωση του κράτους, τα προσωπικά πελατειακά δίκτυα που αποτελούν κόμμα μέσα στο κόμμα, η ηγεμονία των βαρόνων της ενημέρωσης, ο ρόλος του πολιτικού χρήματος κοκ μπορούν να αντιμετωπιστούν με μια τομή στην εκλογική νομοθεσία; Τι συνέπειες μπορεί να έχει η επιλογή της μονής ή της διπλής ψήφου, η διατήρηση ή όχι του σταυρού προτίμησης στις μονοεδρικές περιφέρειες, η σχέση αναλογικότητας και πλειοψηφικού bonus που θα υιοθετηθεί και γενικότερα η όποια επιλογή στα πολλά διλήμματα που αναπόφευκτα γεννά η "μεταμόσχευση"; Σε όλα αυτά τα ερωτήματα προσπαθεί να δώσει απάντηση το παρόν έργο του καθηγητή Θανάση Διαμαντόπουλου ο οποίος, ως μέλος της επιστημονικής επιτροπής προετοιμασίας του νέου εκλογικού νόμου, είχε την ευκαιρία να προβληματιστεί επί μακρόν για εκείνες τις προϋποθέσεις και τις ρυθμίσεις που θα μπορούσαν να κάνουν μια ρηξικέλευθη εκλογική νομοθεσία αφετηρία και εφαλτήριο πολιτικών ρήξεων με θετικό πρόσημο και ανορθωτική κατεύθυνση....

-...

-...

Ποια είναι η ουσία του δημοκρατικού πολιτεύματος; Ποιες οι θεσμικές, πολιτικές, φιλοσοφικές, ηθικές και λογικές προϋποθέσεις της λειτουργίας του; Η λεγόμενη "αντιπροσωπευτική δημοκρατία" αποτελεί πλέον τη μόνη εφικτή μορφή συμμετοχής του λαού στα πολιτικά δρώμενα ή συνιστά αναίρεση και υφαρπαγή της "λαϊκής κυριαρχίας"; Πότε, δε, λειτουργεί πρωθυπουργοκεντρικά, πότε προεδροκεντρικά και πότε κόμματα και κοινοβούλιο (αλλά και εξωθεσμικοί δρώντες) έχουν αποφασιστικά περιθώρια πολιτικής παρέμβασης; Τι διαφέρουν εννοιολογικά και λειτουργικά το κοινοβουλευτικό, το προεδρικό και το ημιπροεδρικό σύστημα; Ποια πολιτικά δεδομένα επηρεάζουν ή καθορίζουν τους συσχετισμούς δύναμης μεταξύ των διαφόρων πολιτειακών παραγόντων στο εσωτερικό του κάθε συστήματος; Ποιες υπήρξαν οι προγενέστερες της δημοκρατίας μορφές πολιτευματικής οργάνωσης; Πώς μπορούν να ταξινομηθούν τα απολυταρχικά καθεστώτα; Ποιοι παράγοντες, γενικότερα, προσδιόρισαν την ιστορική εξέλιξη του εξουσιαστικού φαινομένου και ποια είναι η ιδιαίτερη φύση του; Στα πιο πάνω ερωτήματα προσπαθεί να απαντήσει το βιβλίο αυτό του καθηγητή Θανάση Διαμαντόπουλου, το οποίο, αν και επικεντρώνεται κυρίως στην ανάλυση και την ακτινοσκόπηση των σύγχρονων μορφών πολιτικής οργάνωσης των κοινωνιών, δεν υποβαθμίζει ωστόσο και την ιστορική διάσταση της μελέτης της εξουσίας, της ανάδειξης, της νομιμοποίησης και της άσκησής της....

Θαυματουργό θεσμικό "φάρμακο" ικανό να θεραπεύσει τις κάθε λογής σωρευμένες κοινωνικές και πολιτικές μας δυσπλασίες; Ή, αντίθετα, υπερτιμημένη θεσμική φαντασίωση, της οποίας η οποιαδήποτε απόπειρα εφαρμογής στην Ελλάδα απλά θα δικαίωνε τη φράση του Γιώργου Σεφέρη "δεν μου φταίνε οι θεσμοί ούτε τα πολιτικά συστήματα....

Αν το δικαίωμα στην ψήφο, βάζοντας τους λαούς μέσα στα κέντρα αποφάσεων, κατήργησε, όπως έλεγε ο Βίκτωρ Ουγκώ, το δικαίωμα στην εξέγερση, η διεξαγωγή κάθε ψηφοφορίας -ιδιαίτερα όταν είναι μεγάλος αριθμός τόσο των ψηφιζόντων όσο και των υποψηφίων- προϋποθέτει πάντα κάποια τεχνική μέθοδο για τον προσδιορισμό των αποτελεσμάτων....

-...

Ένα καινούριο κράτος, μια παλιά δημοκρατία....

Υπό μίαν έννοια πρόκειται για πολιτικό φαινόμενο....

Κάθε ιστορική περίοδος έχει το πολιτικό της πρόσημο και στίγμα, τη δεσπόζουσα τάση και ροπή της....

...

Στη νέα σειρά μελετών του ο Θανάσης Διαμαντόπουλος ερμηνεύει και αναλύει τις διαιρετικές τομές που σφράγισαν και διαπέρασαν την πολιτική ζωή της χώρας, κατά τη διάρκεια των 11 δεκαετιών από το κίνημα στο Γουδί μέχρι σήμερα....

Στο δεύτερο τεύχος-τομίδιο του ενδεκάτομου συνολικά έργου του "10 και μία δεκαετίες πολιτικών διαιρέσεων: Οι διαιρετικές τομές στην Ελλάδα την περίοδο 1910-2017", ο καθηγητής Θανάσης Διαμαντόπουλος "ακτινοσκοπεί" τη δεκαετία του 1920....

Με το τρίτο τεύχος του έργου του "10 και μια δεκαετίες πολιτικών διαιρέσεων", ο καθηγητής Θανάσης Διαμαντόπουλος μελετάει την κρίσιμη δεκαετία του 1930, η οποία σε μεγάλο βαθμό προδιέγραψε και τις μετέπειτα εξελίξεις....

...

Ο μονοπωλιακός έλεγχος του κράτους από τη Δεξιά, διαιωνιζόμενος στον χρόνο, δημιουργούσε πλέον, στις αρχές της δεκαετίας του 1960, πρόβλημα πολιτικής επιβίωσης στους κεντρώους πολιτικούς (βενιζελογενείς στην πλειονότητά τους)....

Στο έβδομο τεύχος-τομίδιο του ενδεκάτομου συνολικά έργου του "10 και μία δεκαετίες πολιτικών διαιρέσεων: Οι διαιρετικές τομές στην Ελλάδα την περίοδο 1910-2017", ο καθηγητής Θανάσης Διαμαντόπουλος "ακτινοσκοπεί" τη πορεία και τις εσωτερικές αντιφάσεις της δικτατορίας, αναδεικνύοντας πως οι εσωτερικές διαιρέσεις του στρατιωτικού καθεστώτος ήταν πολύ μεγαλύτερες από ό,τι γενικώς πιστεύεται....

Με ακόμη ανοικτές τις πληγές ενός πολυαίμακτου Εμφύ­λιου....

Καλοκαίρι του 2018: ένας υπέργηρος συνταξιούχος αρεοπαγίτης αποφασίζει να αφηγηθεί τις μνήμες, τα βιώματα, αλλά και τους έρωτές του σε μια διδακτορική φοιτήτρια....

Η κατάρρευση της στρατιωτικής δικτατορίας σήμανε το κλείσιμο μιας εξηντάχρονης πολλαπλά έκρυθμης πολιτικής περιόδου, στη διάρκεια της οποίας η ελληνική Δημοκρατία -όταν λειτουργούσε- ήταν ελλειμματική, ασθμαίνουσα, "καχεκτική", διωκτική για τους αντικυβερνητικούς, αενάως διακοπτόμενη....

H δεκαετία του ’80 σήμανε το οριστικό τέλος όσων –θετικών ή αρνητικών– είχε κληροδοτήσει στο πολιτικό σύστημα της χώρας, ως νοοτροπία, ως λειτουργία και ως θεσμούς, η εμφυλιοπολεμική και μετεμφυλιοπολεμική περίοδος....

Η θανατική ποινή… Μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης αξιώνει την επαναφορά της μετά από κάθε φρικαλέο και αποκρουστικό έγκλημα...

Ένας Διχασμός χωρίς τέλος… Ανάμεσα σε δύο παρατάξεις προσδιοριζόμενες από την αντίπαλη πλευρά ως «προδοτικές»… Οι οποίες συνιστούσαν ωστόσο, έως το τραγικό 1922 τουλάχιστον, εκφράσεις διαφορετικών εκδοχών του ελληνικού «αναθεωρητικού/απελευθερωτικού» μεγαλοϊδεατισμού και εθνικισμού… Ένας Διχασμός με υπόβαθρο προσωποκεντρικό ασφαλώς (η σύγκρουση των «δύο Β»), αλλά και κοινωνικό και ιδεολογικό και οικονομικών στοχεύσεων και νοοτροπιών… Ένας παρατεταμένος οιονεί εμφύλιος πόλεμος, που κατέλιπε μίση αδιανόητα και ανεξίτηλα… Και που οδήγησε σε δικαστικούς φόνους «προδοτών», δηλαδή πολιτικών αντιπάλων...

Ελπίζω ο αναγνώστης που θα κάνει τον κόπο να εντρυφήσει στο παρόν να νιώσει τον παλμό και τη δόνηση του πλήθους, του οποίου οι διάφορες «ιδεολογικά έμφορτες», ενίοτε μάλιστα ένοπλες, μερίδες συγκρούονταν στα τέλη του 1923 ζητωκραυγάζοντας οι μεν υπέρ της Δημοκρατίας, οι δε υπέρ της Βασιλείας (κάποιοι ακόμη και υπέρ των Σοβιέτ…)...

Ήταν πλαστουργός Ιστορίας, ανορθωτής, εξυψωτής, εκσυγχρονιστής; Ή μήπως κατεδαφιστής, εκθεμελιωτής, οδοστρωτήρας; Πυροδότης των ζωτικών δυνάμεων του έθνους ή τροφοδότης των πιο ταπεινών ενστίκτων του λαού; Σε κάθε περίπτωση… Όποια πέτρα και αν σήκωνες εκείνα τα χρόνια, τον έβρισκες από κάτω...