Αστοί ή άνθρωποι του λαού, απόφοιτοι της Πολυτεχνικής Σχολής, γιατροί ή εργάτες, οι περισσότεροι από αυτούς που στρατεύτηκαν στις γραμμές του σαινσιμονισμού είχαν αρχικά την πεποίθηση ότι συμμετέχουν σε κάτι το αξιομνημόνευτο, προορισμένο να σημάνει την έλευση μιας νέας εποχής για την ανθρωπότητα. Οι σαινσιμονιστές, στη νεότητά τους, χαιρέτισαν την αυγή της βιομηχανικής εποχής. Μόνοι αυτοί σχεδόν, την δέχτηκαν με ενθουσιασμό, βλέποντας την ως τη μοναδική ελπίδα της ανθρωπότητας, με την προϋπόθεση ότι θα συνοδευόταν από τον ιδεαλισμό που οι φιλελεύθεροι είχαν χάσει από καιρό. Παρά τις υπερβολές και τις ψευδαισθήσεις των πρωταγωνιστών του κινήματος, το μήνυμα του σαινσιμονισμού διατηρεί κάτι από την αρχική του λάμψη, η οποία σήμερα οφείλεται όχι τόσο στο περιεχόμενο του αυτό καθαυτό, όσο στον ενθουσιασμό που ενέπνεε η εμπιστοσύνη στο μέλλον, στον νέο κόσμο που ευαγγελιζόταν ο Claude-Henri de Rouvroy de Saint-Simon.