Είναι ένα μυθιστόρημα που δυσκολεύομαι να το χαρακτηρίσω ή να το εντάξω σε κάποια κατηγορία. Όταν ξεκίνησα να το γράφω, πριν τέσσερα ή πέντε χρόνια, θα μπορούσα εύκολα να το πω επιστημονική φαντασία· γιατί ως τέτοιο ξεκινούσε. Αναφέρεται σε μια εποχή ή κατάσταση που οι άνθρωποι τρώνε υποχρεωτικά κρέας δημιουργημένο τεχνητά. Αυτό είναι κάτι που διαδραματίζει κεντρικό ρόλο στην πλοκή του βιβλίου. Το αστείο ή τρομακτικό είναι ότι τότε, όταν σχημάτιζα την ιδέα που τελικά έγινε βιβλίο, ξεκινούσε πρώτη φορά να γίνεται πειραματικά προσπάθεια δημιουργίας κρέατος από καλλιέργεια κυττάρων, τεχνητά στο εργαστήριο. Τη στιγμή αυτή υπάρχει ήδη εταιρεία εμπορική που πουλάει τέτοιο κρέας και υπάρχουν επίσης εστιατόρια που το σερβίρουν. Συνεπώς η τεχνολογία τρέχει τόσο γρήγορα (ή εγώ είμαι τόσο αργός στο να εκδώσω έργο μου) που η επιστημονική φαντασία γίνεται πραγματικότητα. Είναι κάτι που το είχε επισημάνει και ένας φίλος, ο Χρυσόστομος, που ως beta-reader το είχε διαβάσει πολύ πριν εκδοθεί, όταν αργότερα διάβασε στις ειδήσεις για το τεχνητό κρέας. Ο εκδότης μου το χαρακτήρισε ως θρίλερ φαντασίας - φανταστικός χαρακτηρισμός. Σίγουρα έχει στοιχεία θρίλερ- ναι, θα μπορούσες να το πεις θρίλερ και έχει στοιχεία φαντασίας. Θα μπορούσα αρχίσω να κάνω αναλύσεις γύρω από το πόσες ομοιότητες έχει η φανταστική “παγκόσμια κοινωνία της Επανάστασης” που περιγράφω στο βιβλίο με τη σημερινή “παγκόσμια κοινωνία της πολιτικής ορθότητας” και πόσο λιγότερο “φαντασία” είναι το βιβλίο από αυτό που “φαντάζει”. Αλλά προτιμώ να αφήσω να βγάλει δικά του συμπεράσματα ο αναγνώστης. Σε κάθε περίπτωση εύχομαι και ελπίζω το βιβλίο αυτό να κρατήσει ζωντανό το ενδιαφέρον σας και να το απολαύσετε. Κρίτων Γρηγοράκης