Εδώ, ο Κάρολος Μπωντλαίρ θα είναι ο αρκετά ρεαλιστικός ήρωας ενός μυθιστορήματος που παραμένει πιστό τόσο στις απαιτήσεις της αλήθειας όσο και της φαντασίας. Θα είναι, κυρίως, ο δυστυχισμένος άνθρωπος που στέκει έκπληκτος στο τέλος της ζωής του, μέσα σ ένα δωμάτιο του ξενοδοχείου Γκραν Μιρουάζ στις Βρυξέλλες, τις λίγες αυτές μέρες κατά τις οποίες, εξοντωμένος από τη σύφιλη, είναι καταδικασμένος να χάσει ένα μέρος του λογικού του και την ικανότητα χρήσης του λόγου. Για τον συγγραφέα, υπήρχε εδώ μια πρόκληση κι ένα μυστήριο: τι συνέβη πραγματικά στη διάρκεια εκείνων των ημερών που έφεραν για τελευταία φορά τον ποιητή των "Ανθέων του κακού" αντιμέτωπο με τις αναμνήσεις του; Γιατί επέλεξε να αμαρτήσει κατ αυτό τον τρόπο, με το σώμα και με την ψυχή του, αναθεματίζοντας τον κόσμο και τον ουρανό; Γύρω από αυτόν τον εξόριστο Μπωντλαίρ, πεπεισμένο για την αποτυχία του και σχεδόν σε αφασία, πλέκει ο Μπερνάρ-Ανρί Λεβί το μυθιστόρημά του. Μ έναν τρόπο σχεδόν αστυνομικό, που θα οδηγήσει τον αναγνώστη από ένα βελγικό μπορντέλο στους μεταρομαντικούς λογοτεχνικούς κύκλους και από ένα δείπνο στο σπίτι των Ουγκό στις περιπέτειες ενός πρώην ιερέα, παρακολουθούμε την έρευνα για την υπόθεση της οποίας μάρτυρες παρουσιάζονται με μεγάλη μεθοδικότητα: η Ζαν Ντυβάλ, ένας παράξενος μαθητής, ο Σαιντ Μπεβ, η μαντάμ Οπίκ, μια ενοικιάστρια επιπλωμένων δωματίων, ο εκδότης Πουλέ-Μαλασί, όλοι τους θα μας διηγηθούν αυτή την αργή εναγώνια πορεία, ο καθένας με τη σειρά τους και με τη γλώσσα του -και σύμφωνα με την "πολυφωνική" σύνθεση που καθόριζε ήδη το ύφος ενός προηγούμενου βιβλίου του Λεβί, του "Le diabel en tete". Μέσα από τα λόγια τους και τα ψέματά τους, ο συγγραφέας ξαναβρίσκει τα αγαπημένα του θέματα: τη γεύση της παρεξήγησης και της δόξας, το εγκώμιο της πανουργίας, την τέχνη ως εκδίκηση, την τραγωδία που αρμόζει στα ανολοκλήρωτα έργα, την απάτη της αγιότητας και της πτώσης. Στο μυθιστόρημα αυτό διεκδικεί όλες τις ελευθερίες και ακόμη αναρωτιέται, υπό τη μεγαλειώδη σκιά του Μπωντλαίρ, για τη λογοτεχνία και το πεπρωμένο της.