O τρίτος τόμος του μνημειώδους έργου του Βίλχελμ Ράιχ με γενικό τίτλο «Η ανακάλυψη της οργόνης» δεν έχει κυκλοφορήσει ποτέ στην Ελλάδα στην πλήρη μορφή του. Στις σελίδες του, ο Ράιχ εισάγει και περιγράφει τον Οργονομικό λειτουργισμό, δηλαδή μια ιδιαίτερη μεθοδολογία σκέψης, καταλληλότερη για την προσέγγιση των θεμελιωδών διεργασιών της φύσης από τις υπάρχουσες. Στο πρώτο μέρος, υπό τον τίτλο: «Ο Αιθέρας, ο Θεός και ο Διάβολος», ο Ράιχ αναφέρεται στα κεντρικά φιλοσοφικά συστήματα που επικράτησαν κατά καιρούς, αναλύει τον αντίκτυπό τους στον άνθρωπο και στο κοινωνικό του περιβάλλον, και τα αντιπαραβάλλει με τον λειτουργικό τρόπο σκέψης που χρησιμοποιεί η επιστήμη της οργόνης, η οργονομία. Αναγνωρίζεται η λειτουργία των εννοιών «Θεός», «Αιθέρας» και «Διάβολος» σε σχέση με την αντίληψη της φύσης, και διαφαίνεται καθαρά πόσο ο άνθρωπος έχει απομακρυνθεί από τη φυσική ζωή και δυστυχεί. Στο δεύτερο μέρος, που όπως και το τρίτο κυκλοφόρησε μόνο σε σειρά άρθρων, με παραδείγματα από τo άβιο και από το έμβιο βασίλειο, περιγράφει τις αρχές και τη μεθοδολογία του οργονομικού λειτουργισμού, και πώς εφαρμόζεται πρακτικά και όχι ως αφηρημένο φιλοσοφικό σχήμα. Εξηγεί πώς καταλήγουμε σε τεκμηριωμένα συμπεράσματα από φαινομενικά αντίθετα φαινόμενα, όπως οι ψυχικές και οι φυσικές διεργασίες. Εδώ έγκειται και η ιδιοφυΐα της συλλογιστικής, αφού καταφέρνει να συνδυάσει άβιες και έμβιες διεργασίες, υπό τους ίδιους λειτουργικούς νόμους. Στο τρίτο μέρος μάς παρουσιάζει τον καρπό της συλλογιστικής του, τις «οργονομετρικές εξισώσεις», οι οποίες μας βοηθούν να οργανώσουμε λειτουργικά τα φυσικά φαινόμενα —τόσο τα έμβια όσο και τα άβια— και να παρακολουθήσουμε τον τρόπο που αλληλοσυνδέονται και εξελίσσονται είτε προς το ειδικότερο, είτε προς το γενικότερο, χρησιμοποιώντας απλές αφηρημένες παραστάσεις, που αν και θυμίζουν μαθηματικά, ακολουθούν αποκλειστικά λειτουργικούς κανόνες.