Στην ένωση με τον Θεό ο Έλλην φιλόσοφος γίνεται Ρωμηός θεολόγος, συνεπώς τέλειος επιστήμων. Εάν ο Σωκράτης εβίωνε την εποχή του Χριστού θα ήταν ο πρώτος που θα επήγαινε να βαπτισθή! Δεν αποτελεί σύγκρουση λοιπόν το να είμεθα υπερήφανοι και να σεβόμεθα τις επιτεύξεις καθώς και την θρησκεία των αρχαίων προγόνων μας, αναγνωρίζοντας όμως ότι ως ορθόδοξοι χριστιανοί αξιωθήκαμε να λάβουμε κάτι πιο υπέροχο, πιο ελληνικό, αφού ο ελληνισμός εξ ορισμού ασπάζεται το υπέροχο. Οι Απόστολοι επήραν την ελληνική γλώσσα και τον ελληνικό πολιτισμό και τα εβάπτισαν. Η Ορθοδοξία έγινε φορεύς του βαπτισμένου ελληνισμού επεκτείνοντας την οικουμενική του διάσταση και δίδοντάς του την δόμα που του ήξιζε. Συνεπώς, όποιος γίνεται ορθόδοξος, εξελληνίζεται. Και ο πλανητικός ελληνισμός δεν αποτελεί ούτε ευφεύρεση ούτε σύστημα. Κατ ειρωνίαν λοιπόν περιφράζοντας τον όρο του πατέρα του θετικισμού Αυγούστου Κοντ (Auguste Comte, 1798-1857) δηλώνουμε ότι η Ορθόδοξη κοινωνιολογία (sociologie) δεν είναι θετικιστική, είναι θεϊκή.