Η Οσία Μαρία η Αιγυπτία αποτελεί εξέχουσα ασκητική μορφή στην Ορθόδοξη Εκκλησία, αλλά και ύψιστο παράδειγμα μετανοίας προς μίμηση. Αφού έζησε μια ελεύθερη, αχαλίνωτη, γεμάτη πάθη ζωή, αγγίζοντας τις πύλες του ολέθριου πνευματικού θανάτου, μετά από ένα σημαντικό στη ζωή της περιστατικό που της συνέβη, μετανοιώνει και ζητώντας το έλεος του Θεού, αποτραβιέται στα βάθη της ερήμου προσπαθώντας αν είναι δυνατόν με τα δάκρυά της, να καλύψει όλη αυτή την έρημο που την φιλοξενεί. Μόνη εντελώς μακρυά απ τον απόηχο του πλάνου κόσμου και συγχρόνως μαζί με τον Θεό που παρακολουθεί την ματωμένη της καρδιά, έζησε υπεράνθρωπα και απέκτησε υπόσταση αγγελική. Περπατούσε πάνω από τα νερά, τους γκρεμούς, τα ποτάμια, χωρίς να πέφτει να καταβυθίζεται. Ο Θεός, του ελέους και της συγγνώμης, την συγχώρεσε και την αντάμειψε με χαρίσματα πάνω από τα ανθρώπινα μέτρα. Εκείνη, όμως, ταπεινή μέχρι την ημέρα του θανάτου της, συνεχίζει τον ασκητικό αγώνα της μετανοίας και της προσευχής τόσο που ακόμα και τα άγρια θηρία να υποτάσσονται μπροστά της.