Όταν όλα κατέρρευσαν. Όταν έμεινες να κοιτάς το άδειο κρεβάτι, τη σιωπή στο σπίτι, φωτογραφίες και αναμνήσεις που ξεθωριάζουν. Χωρίς συνέχεια… Ένιωσα την παγωμένη αγκαλιά της απώλειας. Το θυμό, την ενοχή, τη λύπη που δεν εκφράζεται. Ένιωσα το βάρος της απουσίας, αλλά κι αυτό το μικρό, πεισματάρικο φως που επιμένει να ανάβει στο σκοτάδι. Αυτό το βιβλίο δεν είναι οδηγός. Είναι συνοδοιπόρος. Για εσένα που έχασες έναν άνθρωπο. Έναν έρωτα. Ένα όνειρο. Για εσένα που θέλεις να μάθεις να ζεις ξανά. Όχι όπως πριν, αλλά όπως τώρα. Και ναι, η ελπίδα δεν αντικαθιστά την απώλεια. Αλλά στέκεται δίπλα της. Και σου κρατά το χέρι.