Η ζωή για τον καθένα μας είναι οι πολύ προσωπικές μνήμες, το πως κάθε στιγμή έχει "σφραγίσει" την πορεία του... Ξεκινώντας από το νησί της Ρόδου, αρχίζουν να ξετυλίγονται στο μυαλό περάσματα εικόνων από αναμνήσεις που περιγράφουν μια ολόκληρη εποχή. Ο καλλιτέχνης πατέρας, η ενσωμάτωση της Δωδεκανήσου, ο βασιλιάς, η μεταπολίτευση, ο έρωτας... Κάθε τι που μπορεί να περιγράψεις απλά, αυθόρμητα, στέκοντας στις παιδικές, αλλά και στις μετέπειτα, μνήμες. Η αδερφή μου ήταν πάντα μαζί. Σε κάθε μου βήμα και στιγμή, άλλοτε λίγο πιο μακριά, άλλοτε πιο κοντά. Αλλά πάντα μαζί. Κι εγώ μαζί της. Εγώ πρώτη, αυτή τελευταία και βάλαμε στη μέση τα δυο αγόρια. Οι τέσσερις μας κρατήσαμε τον κύκλο του χορού της ζωής μας κλειστό και"καλογραμμένο" κι έτσι πορευτήκαμε μέχρι την αποφράδα μέρα που ο κύκλος έσπασε. Η τελευταία έφυγε πρώτη. Δεν ήταν η σειρά της, αλλά σ αυτόν τον κόσμο σειρά δεν υπάρχει. Η μοίρα είναι που ορίζει και πράττει κατά τα κέφια της. Η μοίρα κι ο Θεός.