Οι περιηγητικές αφηγήσεις του Βιλαμόβιτς για τα ταξίδια του στην Ελλάδα κατά το διάστημα των ετών 1873 έως 1905 αποτυπώνουν την πολύπλευρη αγάπη του για τον ελληνικό πολιτισμό και τη διαχρονικότητά του. Στις περιηγήσεις του ο ιστορικός της αρχαιότητας και κλασικός φιλόλογος δημιουργεί συγχρόνως μια εικόνα για τις ποικίλες εκφάνσεις του νεότερου ελληνισμού, την οποία διαμορφώνουν τόσο η εξέλιξη της προσωπικότητάς του όσο και τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα. Η αντίληψή του για την Ελλάδα μεταβάλλεται στο βαθμό που αναπτύσσει σφαιρική επαφή με την πολιτική, πολιτιστική, οικονομική και κοινωνική πραγματικότητα του τόπου.