Σε μια πραγματικότητα που διαρκώς αλλάζει και μεταβάλλεται, σε μια πραγματικότητα που η επόμενη ημέρα είναι χειρότερη της προηγούμενης, η εθελοτυφλία δεν αποτελεί τον καλύτερο οδηγό για το ξεπέρασμα της κρίσης. Ο συγγραφέας της παρούσας εργασίας, έχοντας υπόψη του τα παραπάνω και τις τραγικές επιπτώσεις τους στο παρόν και μέλλον της Ελλάδας, θεωρεί χρέος του να λάβουμε υπόψη μας τη νέα πραγματικότητα, χωρίς παρωπίδες, κλισέ και στερεότυπα και προπάντων ιδεοληψίες, εάν πράγματι θέλουμε να προασπίσουμε τα καλώς εννοούμενα συμφέροντα του Ελληνισμού από την Ελλάδα και την Κύπρο μέχρι τον απώτατο Ελληνισμό της περιφέρειας. Ο συγγραφέας στηριγμένος σε πλήθος παλαιότερων και νεότερων στοιχείων τεκμηριώνει την πραγματικότητα ότι οι ελληνικές κυβερνήσεις και τα ελληνικά κόμματα ήταν ανέκαθεν υπό εξάρτηση· ότι ποτέ η ελληνική πολιτική δεν ήταν ελληνοκεντρική· ότι υπηρετούσε πάντοτε είτε τα συμφέροντα της Δύσης (οι συντηρητικές δυνάμεις), είτε της Ανατολής (οι αριστερές δυνάμεις). Ο συγγραφέας θεωρεί ότι πολιτική των κυβερνήσεων και των κομμάτων που να απέβλεπε πρωταρχικά στην εξυπηρέτηση των ελληνικών συμφερόντων δεν υπήρξε μετά την απελευθέρωση από τον τουρκικό ζυγό. Ήταν πάντοτε ετεροπροσδιοριζόμενη και ετερόφωτη σε όλα τα επίπεδα. Αυτή η πολιτική ακολουθείται έως σήμερα απαράγραπτα, τόσο από τις κυβερνήσεις, όσο και από τα κόμματα της Ελλάδας και της Κύπρου. Η εξάρτηση από τα εξωθεσμικά κέντρα εντός και εκτός Ελλάδας και από παρωχημένες ιδεολογίες είναι ο καθοριστικός παράγοντας της πολιτικής τους. Η σημερινή ιδιότυπη δικτατορία των δανειστών μας, με την αφαίρεση κάθε κυριαρχικού δικαιώματος επί της εθνικής οικονομίας και της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας και όχι μόνο, επιβεβαιώνει του λόγου το αληθές. Οι αιτίες της κακοδαιμονίας, λοιπόν, βρίσκονται εντός των τειχών. Αυτές τις αιτίες της κακοδαιμονίας, σε συνδυασμό με τις ραγδαίες διεθνοπολιτικές και γεωστρατηγικές ανακατατάξεις, επιχειρεί συστηματικά να ανιχνεύσει ο συγγραφέας, όχι χάριν της ανάλυσης, αλλά με συγκεκριμένο στόχο: την άμεση συνειδητοποίηση -κάτι που οφείλει να ενδιαφέρει όλους του Έλληνες- πώς αντιμετωπίζοντας δραστικά το άθλιο παρελθόν μας μπορούμε να αναδιαταχθούμε για την εξυπηρέτηση των δικών μας εθνικών και κοινωνικών συμφερόντων και πάντα στη λογική που συνάδει με το διεθνές δίκαιο και τις διεθνείς συνθήκες, που πρέπει -κάποτε επιτέλους- να εφαρμοστούν σε Ελλάδα και Κύπρο.