Μετά την κατάρρευση της αποικιοκρατίας η είσοδος του καπιταλισμού στο στάδιο της "νέας οικονομίας", που παρουσιάζεται κάτω από το παραπλανητικό προσωπείο της "παγκοσμιοποίησης" ήταν αναμενόμενη και νομοτελειακή εξέλιξή του για να ξεπεράσει την κρίση του. Στο στάδιο αυτό και σε συνδυασμό με την απουσία αντιπάλου δέους μετά την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού, συσπειρωμένος κάτω από την ηγεσία της μοναδικής υπερδύναμης των ΗΠΑ, είχε την ευκαιρία να αποκαλύψει το πραγματικό του πρόσωπο. Στην προσπάθεια του για τη μεγιστοποίηση του κέρδους μέσα από έναν ανταγωνισμό χωρίς όρια δεν εγκαταλείπει μονάχα τους θεσμούς και τα παλαιά θεωρητικά στηρίγματά του, αλλά έρχεται σε σύγκρουση με τα βιολογικά θεμέλια και τη "φύση" του ανθρώπου σαν "κοινωνικού ζώου", χαρακτηρίζοντας τον αλτρουϊσμό του στον οποίο στηρίζεται η κοινωνία του, σαν "κουσούρι" σε αντίθεση με τον εγωισμό του, τον οποίο θεωρεί σαν υπέρτατη αρετή που οδηγεί την κοινωνία του στην πρόοδο. [...]