Στρίγγλιζε σαν υστερική. Κι αυτό γιατί έβλεπε την απόφαση γραμμένη παντού. Στα μάτια μου, στο πρόσωπό μου, στα σφιγμένα μου χείλη. Και στο δάχτυλο που σφιγγόταν αργά γύρω από την σκανδάλη του πιστολιού. Μ ένα γοργό βήμα πήγε κοντύτερα στο γραφείο της και τίναξε το χέρι της προς το συρτάρι. Ένα χαμόγελο στράβωσε τα χείλη μου. Την άφησα να βγάλει το πιστόλι που ήταν εκεί μέσα, να το στρέψει πάνω μου, και τότε τράβηξα την σκανδάλη. Δυο φορές. Μία για την Μύρνα και μία για μένα -μία ανάμεσα στα φρύδια και μία στην καρδιά. Ο σκληροτράχηλος ιδιωτικός ντετέκτιβ Πλάτων Καρτέσης είχε κλείσει την υπόθεση που άρχισε με τους καλύτερους οιωνούς, έστειλε δύο ανθρώπους στον τάφο, έβαλε σε κίνδυνο την ζωή μερικών άλλων και κινδύνεψε να τον στείλει στην φυλακή για ένα έγκλημα που δεν είχε διαπράξει.