Πρόκειται για μικρά κείμενα δοκιμιακού χαρακτήρα που ξεδιπλώνουν το ιδιαίτερο συγγραφικό, ενίοτε δηκτικό, προφίλ του γράφοντος. Ο συγγραφέας εκμεταλλευόμενος τις γνώσεις του στη μουσική όντας μουσικός, και μεταχειριζόμενος με ιδιαίτερη μαεστρία τη γλώσσα, μιλά για τη μουσική, ενώ ταυτόχρονα αναπτύσσονται προσωπικοί του στοχασμοί για ποικιλία θεμάτων. *** «Σε εξαιρετικές περιπτώσεις τα βιβλία ακόμη διατηρούν μια περιορισμένη χρησιμότητα για αναγνώστες, αν και η ωφελιμότητά τους δεν είναι καθόλου εγγυημένη. Το παρόν δεν αποτελεί ίσως τέτοια εξαίρεση, αλλά χάρη στην υψηλή και γενναιόδωρη ευγένεια της εκδότριας και της επιμελήτριας, τη χαμερπή αγένεια του συγγραφέα και τη φωτογένεια της Αγίας Λουκίας στο εξώφυλλο, έφτασε στο τυπογραφείο. Ο συγγραφέας απαλλάσσει εαυτόν από κάθε ευθύνη για την ερμηνεία των κειμένων πάραυτα. Ο φιλοπερίεργος αναγνώστης θα διαβάσει τα Παλίμψηστα πιο ευχάριστα με κάποια ανοχή. Δεν διακρίνονται για πολλές αρετές, όμως είναι φιλαληθή σαν συνθήματα γηπέδου της κερκίδας του ενός, και είναι γραμμένα με τις καλύτερες προθέσεις σαν συνταγές γιαγιάς. Η χρονομέτρηση μιας αργής και προσεκτικής ανάγνωσής τους είναι περίπου 156’ σε συνθήκες απογεύματος εργάσιμης με ολιγόλεπτα διαλείμματα. Τα κείμενα (που διαβάζονται και στο μπάνιο) κάνουν χρήση δύο αναπόφευκτων υβριστικών εικόνων και σωρείας απαξιωτικών εκφράσεων· καλό είναι λοιπόν οι μη ενηλικιωμένοι (κάθε ηλικίας) να μην αποκτήσουν το βιβλίο. Ο συγγραφέας παραμένει, εν ζωή, στη διάθεση των αναγνωστών για να συναινέσει σε όλες τις απορίες τους. Για το ιστορικό, τα Παλίμψηστα γράφτηκαν απευθείας σε ηλεκτρονικό επεξεργαστή κειμένου, πάντα τις πρώτες πρωινές ώρες, του συγγραφέως καπνίζοντος, με εμβόλιμες διαδικτυακές παρτίδες σκάκι στα διαλείμματα – ο συγγραφέας υπέστη πάνω από 300 πανωλεθρίες από έφηβους ασιάτες σκακιστές κατά τη συγγραφή. Για το προϊστορικό, αποτελούν προϊόν ανάγκης και όχι επιθυμίας».