Ένας ύμνος στη Γυναίκα. Ένα σε βάθος ψυχογράφημά της, που μοιράζεται ανάμεσα στην ποιητική και τη θεατρική γραφή. Ανάμεσα στον δεκαπεντασύλλαβο, τον ελεύθερο στίχο και την πρόζα. "Σε θέλω σαν τρελή, συνέχεια, αχόρταγα. Μη με ρωτήσεις γιατί. Δεν ξέρω. Ο έρωτας είναι τυφλός. Το πάθος το ίδιο. Ένα ξέρω. Θα γίνω για σένα αθώο κοριτσάκι να παίζουμε, θα γίνω στοργική μάνα να σε θηλάζω, θα γίνω φίλη σου να μιλάμε. Θα γίνω η αδερφή σου να μ εμπιστεύεσαι. Να παίζουμε. Να γελάμε. Θα γίνω γυναίκα σου να σε ολοκληρώνω. Θα γίνω γιαγιά σου να σου λέω παραμύθια, ιέρεια να σε λατρεύω, θεά να με λατρεύεις. Θα γίνω όλα αυτά που με άνεση το θηλυκό μπορεί να γίνει, αφού δικό μας το πλεονέκτημα να είμαστε όλα αυτά και άλλα ανομολόγητα ακόμη. Τα έχουμε μέσα μας, είναι κομμάτι της Θείας Φύσης μας. Κι ας μη μας φαίνεται".