Η Συλλογή των 6 διηγημάτων αυτού του βιβλίου, με τον τίτλο "Πέντε μύθοι και μια ιστορία", είναι αποτέλεσμα πολύχρονης παρατήρησης και κριτικής επεξεργασίας καθημερινών φαινομένων της κοινωνικής μας ζωής. Ο κάθε άνθρωπος, ή ομάδα ανθρώπων, παρουσιάζει διαφορετικές συμπεριφορές στα διάφορα γεγονότα. Αυτό είναι ηθικά αποδεκτό και -γιατί όχι- κοινωνικά αναγκαίο. Όμως υπάρχουν πάντα κάποια όρια, κάποιο εύρος αντίδρασης, σε κάθε συγκεκριμένο γεγονός. Αυτά τα όρια πολλές φορές είναι αρκετά ασαφή και δυσδιάκριτα, όπως για παράδειγμα η αντίδραση των ατόμων μιας ομάδας, όταν ακούσουν να τραγουδά η Μαρία Κάλλας στην όπερα του Bellini. Είναι σίγουρο ότι άλλος θα αισθανθεί ρίγος από την ευχαρίστηση και τη συγκίνηση, άλλος θα ακούει μια γυναίκα απλώς να τσιρίζει, ενώ κάποιος τρίτος -ο πονηρός και επομένως ο πιο επικίνδυνος- θα προσποιείται ότι ακούει με προσοχή και ευχαρίστηση, παρακαλώντας ταυτόχρονα μέσα του γρήγορα να τελειώσει. Όμως περί ορέξεως ουδείς λόγος. Ο καθένας έχει τις απόψεις και τα γούστα του. Υπάρχουν όμως και γεγονότα ή έννοιες που τα όρια αντίδρασής μας σε σχέση με αυτά δεν είναι -δεν πρέπει να είναι (;) -αρκετά ασαφή. Όπως η έννοια της Ελευθερίας, όπου -χωρίς να φιλοσοφούμε ιδιαίτερα -όλοι ( σχεδόν ) πιστεύουμε ότι υπάρχουν κάποια όρια είτε ως προς την ύπαρξή της, είτε ως προς τον περιορισμό της. [...] (από τον πρόλογο του βιβλίου)