Το βιβλίο αυτό εξετάζει τις τέσσερις μορφές πλούτου που βρίσκονται στην διάθεση των ανθρώπων, δηλαδή τον υλικό πλούτο, τον πνευματικό, τον φυσικό και τον πλούτο των εμπειριών. Στην εξέλιξη της ανθρώπινης κοινωνίας κυριάρχησε η αύξηση του υλικού πλούτου, η οποία ήταν και είναι αποτέλεσμα δύο κυρίως παραγόντων: της καταναλωτικής σπατάλης και της μεγάλης αύξησης του πληθυσμού. Υπερκατανάλωση και υπερπληθυσμός έχουν πλέον καταστεί τα δύο σημαντικά προβλήματα της εποχής μας. Αυτά έχουν φέρει τον πλανήτη μας στα όρια της αντοχής του και έχουν δημιουργήσει τα τεράστια οικολογικά προβλήματα της εποχής μας. Οι μελλοντικές γενεές θα αντιμετωπίσουν εξαιρετικά μεγάλες δυσκολίες επιβίωσης. Η απάντηση στις δυσκολίες αυτές και η ευημερία των γενεών που έρχονται βρίσκονται στην μεγάλη μείωση του παγκοσμίου πληθυσμού στα επόμενα χρόνια και στον περιορισμό της καταναλωτικής σπατάλης. Η ανθρωπότητα πρέπει να εγκαταλείψει την καταστροφική προσπάθεια συνεχούς ανάπτυξης, η οποία δεν είναι πλέον δυνατή, και να υιοθετήσει το μοντέλο της σταθερής οικονομίας σε ένα επίπεδο ευημερίας εφικτό για όλες τις επόμενες γενεές. Δεν μπορούμε πλέον να ζούμε σαν τον Ωνάση, ούτε είναι ανάγκη να ζούμε σαν τον άγιο Φραγκίσκο.