Τα ονομαζόμενα αρεοπαγιτικά έργα αποτελούν προϊόν της συγγραφικής δραστηριότητας ενός άγνωστου συγγραφέα, ο οποίος μπορεί να τοποθετηθεί στα τέλη του 5ου ή τις αρχές του 6ου αι. Πρόκειται για έργα μεγάλης σπουδαιότητας που άσκησαν σημαντική επίδραση στη θεολογική σκέψη Ανατολής και Δύσης. Ο άγνωστος συγγραφέας, αρχικά εθνικός και κατόπιν χριστιανός, διέθετε άρτια φιλοσοφική μόρφωση (πιθανότατα ήταν μαθητής του νεοπλατωνικού φιλοσόφου Πρόκλου) και χρησιμοποίησε τη νεοπλατωνική φιλοσοφική ορολογία για να διατυπώσει το χριστιανικό δόγμα για την τριαδική θεότητα. Το "Περί θείων ονομάτων", που εκτείνεται σε δεκατρία κεφάλαια, πραγματεύεται στο πλαίσιο της καταφατικής θεολογίας τα ονόματα και τις ιδιότητες του Θεού, που προκύπτουν από τις αγαθοεργές πρόνοιες και ενέργειες της θεότητας. Αναπτύσσονται, μεταξύ άλλων, οι "θεωνυμίες" αγαθός, φως, καλό, έρως, ον, ζωή, σοφία και εν. Το "Περί μυστικής θεολογίας", χωρισμένο σε πέντε σύντομα κεφάλαια, πραγματεύεται το "θείο γνόφο" -το σκοτάδι όπου κρύβεται ο Θεός και τον τρόπο της κατά το δυνατόν ένωσης με το θείο, με όπλο την αποφατική κυρίως θεολογία.