Μέχρι να φύγουν οι φίλου του θείου έπιασε βροχή. Μόλις που πρόλαβε να μαζέψει λίγα λουλούδια κάπαρης και λίγα κλαδιά βουκαμβίλιας και να τα βάζει στο βάζο, στη μέση του τραπεζιού. Μαζευτήκαμε όλοι στο τραπέζι και κοιτούσαμε αμήχανοι. Αντί για αρνάκι, τρώμε κοτόπουλο βραστό, μισοψημένες μπριζόλες και τσουγκρίζουμε με ζωγραφιστά αυγά, κίτρινα, μπλε και καραβάκια και λουλούδια. Όσο για λαμπρή πασχαλιάτικη μέρα, ούτε ίχνος. Είχαμε μια βροχερή χειμωνιάτικη ατμόσφαιρα να μας πλακώνει. Όμως, είμαστε όλοι μαζί χαρούμενοι, μονιασμένοι κι ήρθαμε να κάνουμε Πάσχα στο νησί συντροφιά με τον θείο. Γι αυτό του κάναμε την έκπληξη. "Ας ανάψουμε τις λαμπάδες με τις ροζ κορδέλες που δεν προλάβαμε να κάψουμε πολύ..." λέει η μαμά. Ανάβουμε και τις λαμπάδες κι είναι όλα πολύ πρωτότυπα. "Έχουμε κοτόπουλο, μισοψημένες μπριζόλες, τα ωραιότερα πασχαλινά αυγά τέχνης... Πείτε μου, έχετε κάνει πιο όμορφο Πάσχα;" λέει ο θείος και σηκώνει ψηλά το ποτήρι του. "Χρόνια πολλά, με υγεία και να είμαστε πάντα όλοι μαζί, συντροφικά". Κάνει πρόποση ο θείος. Τικ-τακ πέφτουν γλυκά και ρυθμικά οι σταγόνες της βροχής πάνω στο μεταλλικό φαράσι. "Ας ελπίσουμε να βρούμε καράβι να γυρίσουμε", μουρμουρίζει η αδελφή μου, αλλά όλοι κάναμε πως δεν ακούσαμε...