Σε κάθε του βήμα ο Κωνσταντίνος Φρεαρίτης αναγνωρίζει κάτι το ελληνικό, πολλές φορές ταυτόσημο - είναι αλήθεια - με κάτι το ξεχασμένο. Υπενθυμίζει τότε στον αναγνώστη ότι εκεί είναι θαμμένη ή και ορατή ακόμα η πατρίδα ενός μεγάλου έλληνα ή ο τόπος μιας ένδοξης μάχης. Τα ερείπια του μακρινού χθες γίνονται μαρτυρίες για την Ελλάδα του αύριο. Σύγγραμμα κατ εξοχήν ιστορικό ,περιλαμβάνει πληροφορίες για τη ναυμαχία της Ναυπάκτου, για την καταστροφή του Παρθενώνα, αλλά και μια σπάνια περιγραφή των θησαυρών του Αγίου Όρους. Ορλώφ, Πουκεβίλ και Μοροζίνι πάνε συνάμα με έθιμα και γλώσσα, με Δερβίσηδες και Μεγάλη του Γένους Σχολή. Η λήθη των οθωμανικών χρόνων αναμειγνύεται με την ανάμνηση του αρχαίου μεγαλείου και συνθέτει το όραμα της νέας ελεύθερης Ελλάδας. Αυτής που θα ρθει...