O αλληγορικός φιλόσοφος Πλάτων διδάσκει συνδυάζοντας με εκπληκτική δεξιοτεχνία μύθους και Μαθηματικά. Με τους μύθους του παραδίδει τον Συλλογισμό· με τα Μαθηματικά προσφέρει εικόνα κατά το Πυθαγόρειο σκεπτικό «τῷ διδάσκειν δι’ ἀριθμῶν ἴσον τῷ διδάσκειν δι’ εἰκόνων». Το χωρίον 35a1- 36b6 του Πλατωνικού Τιμαίου, το αναφερόμενο στη «Γένεσιν Ψυχής Κόσμου» με μουσικές σχέσεις και για τον λόγο αυτόν αναφέρεται ως «μουσικό χωρίον», είναι από τα πλέον δυσνόητα μέσα στο σύνολο Πλατωνικό σώμα (=corpus). Σε αντιπαράθεση με την κατατομή του κανόνος των Πυθαγορείων, ο Πλάτων θα διδάξει στους «ακροατές» του την κατατομή της Ψυχής με βάση τη θεωρία των μουσικών λόγων, τη θεωρία των Πυθαγορείων μεσοτήτων (αριθμητική, γεωμετρική, αρμονική ή υπενάντιον) και τις αριθμητικές και γεωμετρικές ιδιότητες των αριθμών της δικής του μεγίστης τετρακτύος 1, 2, 3, 4, 9, 8, 27 καταλήγοντας σε μία μουσική δομή αποτελούμενη από 24 επογδόους τόνους, 9 λείμματα και 2 αποτομές.