Μια αιµάσσουσα πληγή, η µετανάστευση, πλήττει και πάλι την Ελλάδα. Η οικονοµική κρίση που βιώνουµε τα τελευταία χρόνια, αναγκάζει χιλιάδες νέους επιστήµονες να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους για να βρουν εργασία στην αλλοδαπή και να εκπληρώσουν εκεί τα όνειρά τους. Έτσι, αρχίζει η πνευµατική αφαίµαξη (brain drain) σε χώρες του εξωτερικού, που ζητούν επειγόντως επιστήµονες. Κι η Ελλάδα αρχίζει τις εξαγωγές... Ανάµεσα σ αυτούς τους νέους, συγκαταλέγεται και ο γιος της Ευφροσύνης, η οποία βιώνει πλέον, µαζί µε χιλιάδες άλλους γονείς, τον πόνο της ακούσιας µετανάστευσης του παιδιού της. Η ποίηση στάθηκε δίπλα της αρωγός, για να µπορέσει να αντέξει τον πόνο της ξενιτιάς και να απαλλαγεί απ ό,τι τη βασανίζει. Καταγράφει βιώµατα, σκέψεις, συναισθήµατα, αγωνίες, όνειρα και ό,τι άλλο την αγγίζει και την ευαισθητοποιεί πάνω στο µέλλον και στα προβλήµατα της νέας γενιάς. Έτσι, βρίσκει και αναπνέει οξυγόνο µέσα στην ασφυξία της κρίσης...