Είναι η μοίρα της ποίησης, να βυθίζει το βλέμμα της μέσα στο ανθρώπινο επίκαιρο. Νά αντιμετωπίζει πολυσύνθετα αδιέξοδα. Να αναδεικνύει τις εναέτιες αξίες. Να καλλιεργεί την συνειδησιακή ανάπτυξη. Να αγωνίζεται γιά τον άνθρωπο και την πραγμάτωση των ιδανικών του. Να φορτίζει την ψυχή με την ιερή μανία. Να την μεταφέρει στα πεδία της έξαρσης και της έκστασης. Να την μυεί, στήν σκεπτόμενη αντίληψη και τον απόλυτο έλεγχο της. Να την οδηγεί στό προσκύνημα της θείας πηγής του φωτός. Να εκδηλώνει μέσα της, την τάση της πρός τό θείον. Να γίνει συνειδητά η ευτυχία του.