Η Ευρωπαϊκή Ένωση παρουσιάζεται ως "ομάδα που παίζει ποδόσφαιρο εδώ και δεκαετίες στα πρωταθλήματα όλων των κατηγοριών στα γήπεδα της Ευρώπης και του κόσμου". Η πορεία της αποτυπώνεται στο σκηνικό ενός ποδοσφαιρικού αγώνα με όλο το τελετουργικό και τους πρωταγωνιστές τους. Μέσα από την αδιαμφισβήτητη ελκυστικότητα του ποδοσφαίρου, την κυριαρχία του λόγου και των εικόνων του στην παγκόσμια καθημερινότητα, διερευνάται το όραμα της ευρωπαϊκής Ολοκλήρωσης πέραν των Συνθηκών και του κοινοτικού κεκτημένου της γραφειοκρατικής και διαχειριστικής διακυβέρνησης της ΕΕ. Για την καλύτερα κατανόηση της ΕΕ, αυτής της "παράξενης ομάδας" της πολιτικής και των διεθνών σχέσεων, χρησιμοποιούνται σχήματα και παραδείγματα από τον χώρο του ποδοσφαίρου, όπως αυτά ξεδιπλώνονται μέσα από τη λυρική γραφίδα του Eduardo Galeano και την υπεραξία της Barcelona. Με οδηγό τα αντίστοιχα συνθήματά τους "Ενωμένοι στην πολυμορφία" και "περισσότερο από μια ομάδα" (Mas que un club) καταγράφονται διαχρονικά οι αλλαγές στη φύση και το περιεχόμενο των ταυτοτήτων τους. Στην εποχή της εργαλειοποίησης κάθε δραστηριότητας και της αέναης κερδοφορίας, οι μαγικές εικόνες του ποδοσφαίρου ξαναπαίζουν μπάλα στα νέα στάδια της "απομάγευσης" της πολιτικής ξυπνώντας μνήμες παιδικότητας και διαπαιδαγώγησης πέραν κάθε δυνατότητας διάκρισης και αποκλεισμού. Όπως σημειώνει εύγλωττα ο Galeano: "Το ποδόσφαιρο κατέχει μια σημαντική θέση στη λατινοαμερικάνικη πραγματικότητα, μερικές φορές την πιο σημαντική, μολονότι το γεγονός αυτό αγνοούν οι ιδεολόγοι, οι οποίοι αγαπούν την ανθρωπότητα, αλλά απεχθάνονται τους ανθρώπους".