Κοντεύαμε να βγούμε έξω απ’το ποίημα όταν κάποιος μάς φώναξε Σιγά! έχει κι η έξοδος το Μεσολόγγι της Κοιτάξαμε ένα γύρω τις μυρτιές μόνο οι μύγες βούιζαν χρυσόμυγες και η γη κυμάτιζε απ’τη ζέστη Παρά τον κίνδυνο κανένας δεν φοβήθηκε μόνο γονατιστός συλλάβιζε καθείς την προσευχή του Τοπίο που σε λένε ποίημα ευλόγα με να μη σε λησμονήσω Από τη συλλογή «Τοπίο που σε λένε ποίημα» (1987) Συμπληρώθηκαν ήδη δέκα χρόνια από την πρόωρη απώλεια της Μπίλης Βέμη. Τα χρόνια περνάνε, αλλά ευτυχώς οι μνήμες μένουν. Τα ποιήματα της Μπίλης, ως άλλα μνημαγωγά, μάς μεταφέρουν στη ματιά και τη σκέψη της. Η έκδοση αυτή συγκεντρώνει το σύνολο του ποιητικού έργου της, ως επί το πλείστον εξαντλημένες εκδόσεις, όπως το επιμελήθηκε η ίδια τα τελευταία χρόνια της. Φίλοι και μελετητές μπορούν να ανακαλύψουν την ποίησή της και να έχουν μια ολοκληρωμένη εικόνα του έργου της. ΠΑΝΟΣ και ΠΑΥΛΟΣ ΜΑΥΡΟΣ Παρίσι / Αθήνα, Μάρτιος 2023